Veel gestelde vragen

In theorie zal het toepassen van een circulaire economie (CE) resulteren in eindeloze recycling van materialen, zonder verlies van kwaliteit. Het doel van een CE is de optimalisatie van het systeem als geheel, waarvoor samenwerking met alle partijen in de toeleveringsketen nodig zijn om op lange termijn milieuvoordelen te creëren.

Wij richten ons op eco-effectiviteit, wat betekent dat wij producten ontwerpen voor terugwinning en voortdurende kringloop van materialen. Concepten als cradle to cradle en circulaire economie zijn op deze benadering gebaseerd en streven naar een economie waarin materialen binnen het systeem blijven. Eco-effectiviteit is gericht op het maximaliseren van de positieve milieu-impact en beïnvloedt de prestaties op lange termijn. Daarom richten wij ons op recyclebare en gerecyclede materialen voor onze verpakkingen uit hernieuwbare bronnen.

Elke verpakking heeft speciale vereisten. Om uit te zoeken wat de meest duurzame oplossing is voor het product, is een individuele analyse nodig.

Elke verpakkingsmethode heeft gevolgen voor het milieu, dus moeten we beslissen of verpakking überhaupt nodig is. Zo ja:

• we moeten het materiaal zoveel mogelijk beperken (minder gewicht, kleinere verpakkingen, enz.)
• producten ontwerpen die geschikt zijn voor recycling
• gebruik van recycled materiaal
• hernieuwbare materialen gebruiken

Bovendien hebben kunststoffen vele voordelen die andere materialen niet hebben. Bijvoorbeeld voor contact met levensmiddelen, hygiëneproducten, chemicaliën, enz:

• Het is licht, dus is er minder CO2-uitstoot nodig voor het vervoer
• Reinigen na gebruik is mogelijk, dus herbruikbaarheid voor meerdere keren en toepassingen is altijd mogelijk.
• Kunststoffen opnieuw of in kringlopen gebruiken is gemakkelijk en mogelijk, zodat de CO2-uitstoot lager is dan bij gebruik van nieuwe, zuivere materialen.
• Monomateriaal wordt gebruikt voor onze producten, dus recycling kan heel goed werken.
• Plastic kan ook worden gemaakt van biobased grondstoffen, die ook hernieuwbaar zijn.
• Goede en schone bescherming voor het gevulde product.

Recycling betekent meestal mechanische recycling.
Mechanische recycling is het gebruik van ingezameld materiaal (recyclaat) voor dezelfde of nieuwe toepassingen. Er zijn verschillende kwaliteiten van het recyclaat en de bijbehorende kenmerken zoals. migratie grenzen, verwerkbaarheid op bepaalde machines, enz.

Er bestaat ook andere recycling:

• Grondstoffenrecycling kan, net als chemische recycling, in de toekomst interessant zijn.
• Energetische recycling wordt omschreven als het gebruik van niet-mechanisch recycleerbaar materiaal om energie op te wekken door verbranding, bijvoorbeeld voor de cementindustrie

Gerecycled materiaal heeft veel voordelen ten opzichte van nieuw materiaal:

• Geecycled plastic spaart grondstoffen (ruwe olie of hernieuwbare grondstoffen).
• Gerecycled plastic bespaart energie: Het recyclingproces vergt 2/3 minder energie dan de omzetting van ruwe olie in nieuw PET.
• Deze manier van handelen zal het klimaat beschermen.
• In plaats van de verpakking te verbranden of op te slaan op stortplaatsen, kan gerecycled plastic opnieuw worden gebruikt als waardevol materiaal, bijvoorbeeld voor duurzame producten.

• A. Inzameling
• B. Sorteren
• C. Recycling

Voor kunststoffen: Er is eindconsumentenafval en industrieel afval. Industrieel afval heeft gewoonlijk een hogere zuiverheidsgraad. Het eindverbruikersafval wordt gescheiden in papier, kunststoffen/metalen, restafval en organisch afval. De kunststoffen/metalen worden gebruikt voor de verder beschreven recyclingstappen. Dit wordt later PCR-materiaal genoemd (Post-consumer waste recyclate). Elke verontreiniging met andere soorten afval kan leiden tot een mindere kwaliteit van het recyclaat, afhankelijk van het soort verontreiniging.
Een afzonderlijk systeem is de statiegeldinzameling van PET-flessen en de daaropvolgende recycling.
Voor glas: Het wordt ingezameld in aparte bakken, meestal samen met de doppen (metaal of plastic).

Verschillende manieren van inzamelen per EU-lidstaat (bron: aangepast, https://ec.europa.eu, Assessment of separate collection schemes in the 28 capitals of the EU, 15.11.2015):

Het sorteren omvat gewoonlijk de volgende stappen om kunststoffen en metalen te scheiden:

1. Zeef: verwijdert organisch afval (bv. maden, enz.) en kleine stukjes zoals glasscherven. Flessendoppen worden niet gescheiden.
2. Windzifters: scheidt flexibele verpakkingen en vlakke voorwerpen van 3D-objecten. Een NIR-detector scheidt vervolgens PE en andere kunststoffen.
3. Sorteren van metalen in 2 stappen: magnetische metalen (ijzer, tin) worden verwijderd door een magneet, niet-magnetische metalen zoals aluminium worden verwijderd door een wervelstroomscheider.
4. NIR (Near infra-red): sorteert kunststoffen op polymeertype. Dit werkt, omdat producten een specifiek lichtspectrum weerkaatsen, dat specifiek is voor een bepaald type polymeer.

Belangrijk! Dit is de reden waarom producten met grote etiketten vaak niet kunnen worden geïdentificeerd, zwarte en donker gekleurde producten met het Carbon black pigment kunnen niet worden gedetecteerd, omdat de kleur het NIR-licht niet weerkaatst.

Het sorteren van kunststoffen hangt af van:

• vorm – flexibel of stijf
• materiaal, bijv. type polymeer – PET transparant, PE, PP, mix, (PS, alleen in Duitsland, Oostenrijk, sommige delen van Frankrijk)
• Voor PET: kleur – transparant, gemengd. Gekleurd of ondoorzichtig PET wordt niet gerecycled

(HD)PE en PP – in verschillende stromen, maar het proces is hetzelfde:

• Versnipperen: het materiaal in kleine stukjes
• Wassen: een bad met circulerend water (ca. 40°C) verwijdert de meeste resten, etiketten en lijm
• Scheiding door dichtheid: Verschillende kunststoffen worden gescheiden door verschillende dichtheid, dus de ene zinkt en de andere drijft. PE en PP hebben een dichtheid < 1 g/cm3, dus het drijft in water. Het drijvende plastic zal worden gescheiden.
• Densiteitsbereiken kunnen elkaar overlappen (PE & PP), wat het moeilijk maakt om een zuiver materiaal te garanderen.
• Granulaten: Vlokken worden verder verwerkt (gesmolten) tot granulaten, dat is het recyclaat.

PET helder, na uitsorteren van gekleurd of ondoorzichtig PET:

• Versnipperen: het materiaal in kleine stukjes
• Wassen: een bad met circulerend water (ca. 40°C) verwijdert de meeste resten, etiketten en lijm
• Scheiding door dichtheid: Verschillende kunststoffen worden gescheiden door verschillende dichtheid, dus de ene is zinkend en de andere drijvend. PET en PS hebben een dichtheid > 1 g/cm3, dus zinken ze. PE en PP hebben een dichtheid < 1 g/cm3, dus drijven ze in water. De zinkende kunststof wordt gescheiden.
• Drogen en sorteren: de vlokken worden opnieuw gesorteerd op kleur
• Granulaten: Vlokken worden verder verwerkt (gesmolten) tot granulaten, dat is het heldere recyclaat.

Het overkoepelende deel van de verpakking wordt geïdentificeerd door specifieke lichtsensoren, die het materiaal identificeren aan de hand van de weerkaatsing van een specifiek lichtspectrum. Verpakkingsproducten kunnen nog componenten van andere materialen bevatten of hebben, bv. doppen, etiketten, enz. Als er nog een metalen dop op de pot zit, zal de plastic verpakking waarschijnlijk worden uitgesorteerd, omdat het metaal vóór de kunststoffen wordt gesorteerd. Verpakkingen met plastic doppen, b.v. PP, zullen waarschijnlijk in de stroom van de verpakking worden gesorteerd, omdat de afmetingen groter zijn als van de dop. Ook het etiket is belangrijk, omdat de producent ervoor moet zorgen dat het etiketmateriaal en de opdruk de detectie niet storen – elk etiket moet worden gecontroleerd.

• PET transparant, samen met bio-PET & rPET. PET gekleurd of ondoorzichtig wordt niet gerecycleerd!
• PE (HDPE, LDPE), samen met bio-HDPE & rHDPE.
• PP
• PS, in Duitsland, Oostenrijk en sommige regio’s van Frankrijk.

Vervolgens worden ze naar de speciale recycler gestuurd, om verder te worden verwerkt tot nieuwe producten.

Het materiaal, de dichtheid en de opdruk van het etiket en de lijm zijn van belang voor de recyclebaarheid van de verpakking.

• a. Het materiaal: Is belangrijk, vanwege de detecteerbaarheid en de dichtheid. PVC verhindert de detectie van het verpakkingsmateriaal, zodat de hele verpakking niet goed kan worden gesorteerd en gerecycleerd. Etiketten voor HDPE-containers moeten van PE en met wateroplosbare lijm worden gemaakt, omdat ze in de PE-stroom terechtkomen. Papieren etiketten zijn niet optimaal, maar als ze worden gebruikt, moeten ze zo klein mogelijk zijn (<50% van het verpakkingsoppervlak) en moeten ze een in water oplosbare lijm hebben.
• b. De dichtheid en de lijm zijn belangrijk, want als de lijm van het etiket niet in water oplosbaar is, kan deze niet van de verpakking worden verwijderd. Omdat het vervolgens niet naar dichtheid kan worden gescheiden, kan het in de vlokken achterblijven en een verkleuring van het recyclaat veroorzaken. Door verkleuring is het recyclaat niet meer bruikbaar. Voor PET-verpakkingen zijn OPP- of PE-etiketten waarschijnlijk goed als ze >50% van het verpakkingsoppervlak uitmaken, omdat ze een andere dichtheid hebben dan PET. Er moet altijd gebruik worden gemaakt van in water of alkali oplosbare lijm die geschikt is voor PET (de lijm wordt door PETcycle aangeduid).
• c. Zelfs als alle onderdelen van de verpakking geschikt zijn voor recycling, kan de opdruk van het etiket de detecteerbaarheid beïnvloeden. Het zou dus de juiste manier zijn om de detecteerbaarheid te laten controleren door een recyclinginstituut om dit te bewijzen.

Sommige omstandigheden zijn van invloed op de kwaliteit van het gerecycled materiaal, ook de kwaliteit per batch kan verschillen:

PET:

• Kleur: Momenteel heeft alleen transparant PET een waardevolle recyclingstroom. Gekleurd PET wordt als niet recyclebaar aangemerkt, omdat er geen waardevolle toepassingen zijn voor gerecycled gekleurd PET. Het transparante rPET is meestal niet mooi helder en heeft een kleur afwijking omdat het vaker wordt verwerkt en dit veroorzaakt enkele veranderingen in de moleculaire structuur. Een van de neveneffecten is de kleurverandering.
• Verwerking: Soms is het nodig de productieprocessen aan te passen voor gerecyclede materialen en dit veroorzaakt downgrading (het recyclaat gebruiken voor producten met minder kwaliteitseisen). Kunststoffen zijn niet eindeloos recycleerbaar.
• Voedselkwaliteit: rPET heeft voedselkwaliteit. Het is momenteel het enige gerecyclede materiaal met food-grade.
• Bron: rPET food-grade is afkomstig van de statiegeldflessen voor dranken, bv. uit Duitsland, dat een aparte recyclingcirkel heeft. Andere rPET bronnen met food-grade zijn momenteel niet beschikbaar.

PE/PP

• Kleur: rHDPE ziet er groen of grijs uit, omdat enkele verschillende kleuren met elkaar zijn vermengd. (Dat is anders dan bij PET-recycling.) We hebben nog geen ervaringen met rPP.
• Verwerking: Soms is het nodig de productieprocessen aan te passen voor gerecyclede materialen en dit veroorzaakt downgrading (het recyclaat gebruiken voor producten met minder kwaliteitseisen). Kunststoffen zijn niet eindeloos recycleerbaar.
• Voedselveilig: rHDPE en rPP zijn niet voedselveilig.
• Bron: rHDPE/rPP worden gemaakt van post-consumer afval (PCR). Daarom is het recyclaat niet zo zuiver als nieuw materiaal.

De term bioplastic kan worden aangeduid als biogebaseerd, biologisch afbreekbaar of beide. We moeten de verschillen tussen deze termen kennen en weten welke van de twee past in het beleid van Pont.

Bioplastic betekent dat de bron biogebaseerd en hernieuwbaar is, niet fossiel. De hernieuwbare biobron is biomassa/plant, b.v. suikerkraan, maïs, enz.

Biologisch afbreekbaar plastic verwijst naar het einde van de levensduur, wat betekent dat het materiaal onder specifieke omstandigheden (temperatuur, druk, micro-organismen, water, zuurstof) en een bepaalde tijd, soms tientallen jaren, kan afbreken. Een soort biologisch afbreekbare kunststoffen zijn composteerbare kunststoffen (zie uitleg hieronder).

Dit betekent dat het plastic onder industriële composteeromstandigheden wordt afgebroken, waarbij een bepaalde tijd in acht moet worden genomen. Er zijn twee soorten compostering: industriële compostering en thuiscompostering. Gewoonlijk wordt onder compostering industriële compostering verstaan.
Industriële composteeromstandigheden worden beheerd en ingesteld op hogere temperaturen (55-60°C), gecombineerd met een gecontroleerde vochtigheid, aanwezigheid van zuurstof en aanwezigheid van een specifiek evenwicht tussen micro-organismen. De verordening EN 13432 vereist dat na 12 weken ten minste 90% van het compost uiteenvalt en wordt afgebroken in CO2. De afbraak mag geen negatief effect hebben op de kwaliteit of de verwerkingssnelheid van de compost.

Bij thuiscompostering is er sprake van lagere en minder stabiele temperaturen. Dat betekent niet dat het materiaal in de natuur kan worden gedeponeerd of in water of grond wordt afgebroken, het betekent bijvoorbeeld dat het onder specifieke omstandigheden in de composttuin kan worden gedeponeerd. In Europa zijn er twee instanties , DIN Certco en TÜV Oostenrijk, die het thuiscomposteren onderzoeken. Dit onderzoek gaat alleen om een Franse en Australische norm en niet nog om EU-regelgeving.

Voor verpakkingen die nog organische inhoud bevatten bij verwijdering, b.v. koffiecapsules, theezakjes. Maar zolang de recycling systemen niet met deze materialen werken, zullen zij waarschijnlijk alle systemen verstoren. Bijvoorbeeld de verwerking van organisch afval zal worden verstoord door composteerbare zakken voor organisch afval.

Conventionele kunststoffen gemengd met additieven om afbraak na te bootsen. Het materiaal zal onder invloed van zuurstof veranderen in kleine deeltjes, dit proces wordt versneld door UV-licht en/of warmte. De deeltjes, microplastic genoemd, worden niet biologisch afgebroken, blijven achter en zijn schadelijk voor het milieu. Daarom heeft de Europese Commissie besloten het gebruik van oxo-afbreekbaar plastic in de komende jaren te verbieden, maar het is nog niet besloten wanneer.

Microplastic bestaat uit stijve en onoplosbare polymeerdeeltjes met een diameter kleiner dan 5 mm.

Er zijn 2 verschillende soorten microplastic: primair en secundair microplastic.
Primaire microkunststoffen zijn pellets, die door de industrie worden geproduceerd voor verdere verwerking (b.v. voor cosmetica zoals peeling, douchegels, bindmiddelen, enz.)
Secundair microplastic ontstaat door het uiteenvallen van grotere stukken plastic door weersomstandigheden als zon, wind, golven of mechanische effecten.
Informatie: de oorsprong van de meeste microplastics zijn autobanden.

De oppervlakte-eigenschappen van polymeren, ook micro-plastic, werken als een magneet op verontreinigende stoffen. Deze verontreinigende stoffen bevinden zich in het water en verrijken zich aan het polymeeroppervlak. Het microplastic met verontreinigende stoffen wordt geabsorbeerd door de organismen in de oceaan. Door de voedselketens komt het microplastic terecht in dieren, misschien planten en dus ook in menselijke lichamen. De verontreinigende stoffen kunnen vrijkomen in het lichaam en de gezondheid van de organismen aantasten. Hoe een kritische concentratie van plastic organismen beïnvloedt, is nog niet duidelijk.

• Vermijd plastic waar mogelijk.
• Kunststof in de juiste afvalstromen voor recycling deponeren, Verpakking voor recycling ontwerpen.
• Vermijd enorme mechanische effecten op plastic verpakkingen.

Nee, wij distribueren intacte verpakkingen, die meestal recyclebaar zijn. Als de verpakking op de gebruikelijke manier wordt behandeld (tijdens en na gebruik), zal de ontwikkeling van microplastic geen probleem vormen.